Slotfeesten Schoolschrijver!
Het seizoen van De Schoolschrijver is voorbij; vorige week nam ik afscheid van obs De Finne in Warten en kbs De Oanrin in Twizel. Zo’n afscheid geeft altijd een dubbel gevoel, er is veel gebeurd, hard gewerkt, veel veranderd. Ik heb kinderen zien groeien en soms hun leerkrachten ook als ze met nieuwe ogen naar hun kinderen keken hoe ze op het traject reageerden.
In de groepen 3/4 werk ik totaal anders dan in de hogere groepen. In 3 en 4 ontdekken we de taal, de bouwstenen ervan en dat je van losse woorden een verhaal of een gedicht kunt maken. Dat er mooie woorden zijn en spannende of grappige of griezelige. Net zoals er verschillende soorten boeken zijn. Voor sommige kinderen waren de boeken niet aan te slepen, zo gefascineerd waren ze door de nieuwe werelden die ze ontdekten!
In de groepen 5 tot en met 8 deden de leerlingen andere ontdekkingen. Hoe je een verhaal kunt beginnen, hoe je emoties in je verhaal kunt verwerken zonder ze te benoemen, hoe je spanning in een verhaal kunt brengen. Sommige lessen had ik vorig jaar al eens gegeven en paste ik aan, andere lessen waren nieuw. Die waren spannend voor mij! Zou het werken zoals ik had bedacht? Zou het niet te moeilijk zijn of zou ik het aan moeten passen?
Op beide scholen schreven de kinderen van groep 5/8 een estafetteverhaal, waarin ze alles wat ze leerden konden verwerken. Meestal beslisten de groepen zelf welk verhaal het beste was en waar ze mee verder wilden. Het uiteindelijke resultaat was te lezen in een boekje dat alle kinderen kregen.
In Warten sloten we af met een taalcarroussel; in ieder lokaal was een taalactiviteit. Ouders, pakes, beppes en buren waren uitgenodigd om een kijkje te komen nemen. De directeur kreeg het eerste exemplaar van het boekje waarin naast de estafetteverhalen andere werkstukken van de leerlingen waren afgedrukt. Wat waren de kinderen trots op het resultaat!
In Twizel kwam Dolf Verroen, dit jaar helaas geen schoolschrijver maar wel zeer betrokken, om te vertellen en voor te lezen. De kinderen luisterden ademloos! Op het schoolplein, bij het uitwuiven, kreeg Dolf het eerste exemplaar van het boekje waaraan de Twizeler kinderen hadden gewerkt, aangeboden. Tijdens het refrein van het afscheidslied kon ik het niet laten om even een dansje te doen met een van de kleuters. Ze reageerde heerlijk spontaan, zoals de kinderen meestal spontaan op mijn lessen reageren.
Nu is het stil, geen kinderen meer, geen spannende lessen, geen leuke contacten. Maar na de zomer begin ik alweer. Dan ga ik geregeld naar de bieb om nieuwe boeken te ontdekken, waarmee we nieuwe dingen kunnen doen. Ook dat is een heerlijke tijd omdat ik in alle rust alles kan voorbereiden. Wil je meer van De Schoolschrijver weten? Klik dan maar even op deze link, dan zul je meteen weten waarom ik altijd zo enthousiast ben!
