Simmerplannen

De orthopeed belle my. Hy hearde grif allegear drokte op ‘e achtergrûn en frege: ’Schikt het wel?’

‘Ja hoor,’ sei ik, ‘even een rustig plekje zoeken. Ik zit op een verjaardagsfeestje, onze kleinzoon wordt negen.’ Ik bin altyd fan de oerstallige ynformaasje, altyd oan it útlizzen. Juf.

Hy fertelde dat ik oan in nije knibbel ta bin, in heale, want de oare helt is noch goed. Boppedat is it minder belestend as in hiele. Ik frege my ôf oft ik dan oare jier net foar de twadde helt hoegde te kommen, mar hy sei der fuort by as blike soe dat de oare kant ek min is, der in hielen yn komt. ‘Ik denk dat het augustus/september wordt.’

Ik hie gjin plannen foar dizze simmer, útsein skriuwen dan, noflik yn it sjalet yn Gaasterlân; ik woe wer mei in jeugdboek oan ‘e slach. It begjin dizze simmer goed delsette, sadat ik it kommende winter miskien yn ien kear ôfskriuwe koe.

Fuort plannen, want ik ha fan de lêste heup, dy’t ik ein jannewaris krige, leard dat yn de ‘herstelfase’ alle enerzjy yn de lea sitten giet. 

Fan kwalen dy’t ‘net oantoanber’ binne en dêr’t dus ek neat oan te dwaan is, bin ik oergien op it echte wurk: oantoanber en reparabel. En sa feroarje ik stadichoan yn in bionyske frou. Want de oare knibbel is ek net bepaald sûnder pine. 

Hawar, ik kin foarlopich foarút, hoech my net te ferfelen en hoopje dat ik yn alle gefallen it berneboek dat ik tusken de ûndersiken troch besykje te skriuwen, ôf krije kin. 

En takomme wike sil ik nei Lilan ta, byprate mei har en de oaren fan de húshâlding. Dêr ha ik sin oan!