Presintaasje Heksegrytta
Grut feest! Freed 22 septimber wie de offisjele presintaasje fan myn nije berneboek Heksegrytta. It barren fûn plak yn myn sjalet yn Gaasterlân. It wie in feest mei ien gast: Jant van der Weg-Laverman.
Wêrom sa, wêrom hjir, wêrom in twapersoans feest?
Yn 1995 kaam fan my ‘De griene fretop’ út. It wie ien fan de Ljochtmoanneboekjes om it 25-jierrich bestean fan de KU (Koperative Utjowerij) te fieren. It wiene mear skriftkes as boekjes, mar alle moannen hiene wy as skriuwers in feestje by Ljochtmoanne. ‘De griene fretop’ wie it ienige berneboekje yn de rige. It boekje spile him ôf yn in bosk en yn dat bosk wie in plak dêr’t gjinien komme mocht. Fansels woe de haadpersoan fan dat boek, Wike, dêr hinne.
Jierren letter seach ik yn in brosjuere fan it Letterenfonds in stikje fan Jant, dêr’t se melde dat it spitich wie dat der fierder neat mei De griene fretop bard wie, dat der gjin folslein berneboek fan makke wie wylst it sa ‘poëtysk skreaun’ wie. Dat rûn my as lij wetter yn ‘e earen, foaral om’t ik ek fûn dat it in echt boek fertsjinne. Mar… ik koe net fierder mei dy fretop. Dochs hat dat stikje de oarsaak derfan west dat dit boek útkaam. De fretop is derút, Wike ek, mar no binne der trije haadpersoanen: Grytta, Annemoon en Bauke.
Sadwaande woe ik Jant útnûgje om it earste eksimplaar yn ūntfangst te nimmen om’t sy, sûnder it te witten, oan de widze fan dit boek stien hie. Fansels hie ik graach in grut feest hân, mar dat stie de lea noch net ta en dêrom in lyts feest. Jant wist fan neat, allinnich dat se wat fan my krije soe.
Tsjin trijen kaam se by myn sjalet. Sy hat in húske twa kilometer fierderop, se wie in pear dagen yn Gaasterlân en ik wie der ek wer, dus dat kaam goed út. Ik fertelde myn ferhaal en ja, Jant wist noch alles fan de fretop, mar dat har stikje sa’n ferfolch ha soe, dat ik it sa goed yn ‘e earen knope hie, wist se net. Mar se fûn it moai, want, sei se: ‘Ast dingen skriuwst, krigest mar selden in reaksje, hiel oars as wannearst in lêzing of in foardracht joust.’
Nei de presintaasje wie der tee mei selsbakte appelkeek en de froulju koene it noch lang pratende hâlde, oer boeken, oer Gaasterlân, oer De Skoalskriuwer en ja, wêr net oer?!
It wie gesellige presintaasje en it boek? Mar gau lêze, it past by de berneboekewike want it is soms sa spannend dat de grize dy oer de grouwe giet ast it lêst!
