En ten slotte…

En ten slotte…

pen

Op 1 april, de eerste dag van mijn pensionada-jaren, was de finale van mijn afscheid van OSG Piter Jelles. Met de collega’s waar ik het meest mee optrok gingen we heerlijk eten. Klein restaurant, prettige bediening, zachte muziek, ‘noflike stuollen’ en vooral verrukkelijke gerechten. Voor de grande finale, een dessert met heel veel toetjes, kreeg ik een cadeau van mijn collega’s. En wat voor één! Een prachtige Parker vulpen met inscriptie. En laat mijn plan nu net zijn het volgende boek met de hand te schrijven! Want met de hand schrijf ik anders, zorgvuldiger, dan met de computer.

Maar eerst bijkomen en nagenieten. Een ding is zeker: ik ben op een goed moment gestopt. De agenda vult zich nu al met andere zaken. Spannend en leuk!