De Skoalskriuwer en oar nijs
Der barde in protte dizze wike. Ofrûne moandei krige ik nijs dêr’t ik my oer stilhâlde moast oant it yn de krante stie. Gelokkich wie dat sneon safier. Myn boek ‘Trettjin dagen om in spetterjend feest te organisearjen’ is nominearre foar de Simke Kloostermanpriis. De oare nominearren binne ‘Femke faalt’ fan Ate Grypstra, ‘In nije heit’ fan Thys Wadman en ‘Dy iene foto’, in ferhaleboek fan 10 skriuwers. Ik bin bliid mei dizze nominaasje al moatte wy noch even geduld dwaan. ADHD en geduld ferdrage inoar min!
Mar fansels gie ik ek nei de skoallen yn Deinum en Minnertsgea te skoalskriuwen. Wy giene der op út. De bern mochten opskriuwe wat se seagen, fielden, roeken en hearden om dêr letter, werom yn de klasse, gedichten oer te meitsjen. It wie prachtich waar om nei bûten te gean. De bern ha in begjin makke mei dichtsjen en soene it yn de rin fan de wike ôfmeitsje. Ik bin benijd wat ik te sjen krij.
Dizze wike ha ik mappen neisjoen om te lêzen wat der al skreaun is. Der sitte prachtige ferhalen by. In moai begjin wie: En daar stonden we dan, midden op de toendra. Geen mens te zien, hoogstens af en toe een eland. In begjin om fierder te lêzen!
Is it in wûnder dat ik hjir nocht oan ha?
