Nij nijs, nij boek!
It lêste dat ik ferline jier skreau, wie dat ik oan in opdracht wurke. Dy is no klear, it boek is nei de foarmjouwer en ik bin o sa benijd hoe’t it wurde sil. In manuskript mei allinnich wurden, myn eigen, is hiel wat oars as it boek dat úteinlik by de drukker weikomt. Benammen as der yllustraasjes, of yn dit gefal foto’s, yn steane. Wat docht de foarmjouwer mei watsto oanlevere hast? Spannend!
Dit berneboek, fan 10 jier ôf, mar ek hiel geskikt om yn de earste klassen fan it fuortset ûnderwiis te lêzen, ha ik skreaun yn opdracht fan de Stichting Mearslach. Dizze stichting makket trijetalich lesmateriaal foar it basisûnderwiis. Yn it ramt fan 75 jier frijheid bringt de stichting in lesboekje út oer de twadde wrâldoarloch. As oanfolling op it lesboekje ha ik dit lêsboek skreaun. Om’t yn Fryslân in protte omtinken is foar Joadske ûnderdûkbern, hat Mearslach foar my socht om sa’n bern. Se kamen út by it bysûndere ferhaal fan Louis Godschalk, dy’t as pjut nei Fryslân kaam yn de oarloch. Syn ferhaal is opskreaun troch Koos Boorsma yn it boek: “Wie ben ik?” Dat ferhaal ha ik omwurke ta in berneboek, in ferhaal, mei in tal feiten as kapstok, oanfolle mei myn fantasy.
It wie folslein oars as wat ik earder skreaun ha, men neamt soks in útdaging, benammen om’t ik it binnen twa moanne klear ha moast. Ik begûn deroan doe’t wy oan ’e ein fan it jier in wike fuort wiene en healwei febrewaris wie it klear. It wie spannend om te dwaan en ik fyn it noch altyd spannend om’t safolle minsken meisjogge oer myn skouder. Ik hie kontakt mei Louis Godschalk sels, dy’t my kieze liet út foto’s dy’t by it ferhaal pasten. Wy mailden, hy wennet yn Israël, en ik fernaam dat hy wol fertrouwen hie yn de hiele ûndernimming.
Heal april komt it út, der sil in presintaasje komme en, dat is it moaie en spannende, elke basisskoalle yn Fryslân kriget in oantal fan dy boeken sadat de learkrêften derút foarlêze kinne, en bern it sels lêze kinne. Mar dit is benammen in boek om oer te praten. Oer de keuzes dy’t makke binne, oer ferskillen en oerienkomsten tusken doe en no, oer hoe’t it fiele soe om sels sa’n bern te wêzen. Yn april en maaie hoopje ik dat basisskoallen kontakt mei my sykje sille, sadat ik deroer fertelle en út foarlêze kin. Fia de Schrijverscentrale, dy’t 75 jaar Vrijheid as thema hat, dan is it ek noch foardieliger, kinne skoallen en biblioteken my boeke. Ik hoopje dat der ek skoallen foar fuortset ûnderwiis by wêze sille om’t de titel en it boek presys by dy leeftiid passe. “Sis my wa’t ik bin”
It boek wurdt útjûn by Bornmeer. Ynkoarten fertel ik der mear oer.
