Meidwaan oan Lês no!
It wiene drokke moannen, nei de útrikking fan de Simke Kloostermanpriis. Wylst ik de jierren dêrfoar mar wat oankeutele mei skriuwen en no en dan wat útjaan, barde der ynienen fan alles en noch wat. It measte witte jim al, as jim dit út en trochbloch byhâlde. Salsafamke gie nei de Buchmesse en dat wie moai, al ha ik der fierder neat fan heard. Makket net út, se wie der.
Ik mocht in lêzinkje hâlde op it Drongofestival, oer skriuwen en De Skoalskriuwer, en ik die it mei wille. In ploechje Fryske skriuwers is oan ‘e gong mei boekjes foar bern dy’t lêzen leare en ik bin ien fan harren. Ik bin wol dejinge dy’t it as lêste ynleveret, bin ik bang, want ik hie al in deadline en twa… dat wie wat te folle fan it goeie.
De earste deadline wie fan it projekt Lês No. Dat is in lêsbefoarderingsprojekt foar de ûnderbou fan it fuortset ûnderwiis. Bibliotheek-service Fryslân, Cedin, Tresoar, Afûk en Omrop Fryslân wurkje hjir yn gear. De omrop makket in tv-searje oer in tema, ferline jier wie dat De Koers, de Afûk jout in boek(je) út dat in link hat mei de searje en Cedin makket der lessen by. Oan my de fraach oft ik dat boek(je) skriuwe woe. Mar… der siet in deadline oan fêst. En deadlines en ik kombinearret oer it algemien net sa goed.
De hiele simmer ha ik oan it skriuwen west en de earste ferzy wie op tiid klear. Der waard yn snien en redigearre en ik koe op nij begjinne. Mar by elke ronde waard it better en no is it klear. De titel: Wês net bang, (mar wol foarsichtich), it ûnderwerp: de flecht fan in Syrysk famke troch Europa nei Nederlân. Se is 17 jier en komt hjir yn har ientsje nei ta. It famke ken ik, se hyt Lilan en se hat ferline jier myn fioele krigen. Se hie in bysûnder ferhaal te fertellen dat my al lang yn de holle omjokke. Ik ha geregeld kontakt mei har en har mem, dy’t mei de heit, noch yn Syrië sit. De mem hat in slimme hertkwaal en kin it flechtsjen net oan. Lilan har beide bruorren binne no ek yn Nederlân. Om’t it tal wurden beheind bliuwe moast, koe ik net skriuwe wat se yn Nederlân noch allegearre meimakke hat. Sa’t it no stiet skriuw ik it hiele boek yn it Nederlânsk; der binne in protte minsken benijd nei.
Yn desimber komt it boek út en it is wier net allinnich foar skoalbern fan it fuortset ûnderwiis te lêzen, it komt dan ek gewoan yn de winkel. En de titel? Dat binne de lêste wurden dy’t har heit tsjin Lilan seit, flak foardat se flechtet: Wês net bang, (mar wol foarsichtich).
