Bij mijn afscheid van OSG Piter Jelles mocht ik een cadeau uitkiezen. Iets met een ideële waarde. Bijvoorbeeld een sieraad, een schilderij of een andere kunstuiting.
Ik heb er lang over nagedacht. Naar een galerie ga ik weinig omdat dat een bombardement aan prikkels oplevert. Voor een dergelijk cadeau moet je tegen iets aanlopen waar je als een blok voor valt.
Er was een dag dat dat gebeurde. Ik viel voor een foto van een jonge kiekendief. Jur Henstra, de fotograaf, vertelde het verhaal. Hoe hij in het water stond om deze foto (en een paar andere, maar deze was de beste) te kunnen nemen. Drie jongen bevonden zich in het nest. Dit was de oudste, bijna klaar om uit te vliegen. Zijn broertjes/zusjes waren zover nog niet.
In deze foto komt alles samen. Voor mijn werk op de afdeling Communicatie maakte ik onder andere foto’s, al had ik deze niet kunnen maken. Ik was immers een goedwillende amateur. Het paste perfect bij de dichtregels die voor in de hal van het Servicebureau hangen, van de dichter en naamgever van de school, Piter Jelles: It sie fan hjoed is de frucht fan moarn (morgen), it nije libben (leven) dat giet wer oan. Op de foto van de foto komt de kiekendief niet volledig tot zijn recht: met een spot erop (en die hangt nog niet) zie je elke veer van zijn vleugels. Bovendien is deze sterk verkleind, aan de muur is de breedte ongeveer 90 centimeter.
Het heeft een prachtig plekje gekregen in mijn nieuwe schrijfchalet in Gaasterland. Ik ben er heel blij mee, iedere keer als ik de kamer binnenloop, geniet ik ervan. En van de gedachten er achter.
