30 april 2005

Het was prachtig weer, de zon scheen. We stonden op de pijp, schuin voor Stadsschouwburg De Harmonie, te kijken naar het uitbundige feest op het pleintje voor café De Markies, het café van onze jongste zoon Menno. Op het podium draaiden diverse dj’s en ervoor en omheen danste het publiek. We zagen de drie bars waar het druk was, we voelden de muziek door ons heen gaan. Het was de tijd dat telefoons buiten nog mobieltjes waren waarmee druk werd gebeld en ge-sms’t. Dat het gezellig was voor de Markies, goeie muziek, kom hier ook heen!

Naast de deuropening van het café zagen we Menno staan, die met zijn ruim 2 meter over de menigte heen stond te kijken. Hij straalde. Wij keken elkaar even aan en wij straalden ook. Als 15-jarige was zijn droom om dj te worden, nu had hij ze aan het werk; hij wilde fijne feesten maken en kijk nu toch.

Later op de middag, we waren onderweg naar huis, kwam er een telefoontje van Menno. Of heit meteen kon komen. Wat dan? Het ging zo snel met alles, dat ze bijna door hun bier, fris en glazen heen waren. Glazen? Ja, dat kon toen nog, 20 jaar geleden.

Johan zette me thuis af en reed onmiddellijk terug naar Leeuwarden, waar Menno gehaast en wat zenuwachtig in de auto stapte. Op verschillende adressen in noordoost Friesland haalden ze wat ze nodig hadden en met de auto vol keerden ze terug. De 16 man personeel waren niet genoeg gebleken en van overal had Menno vrienden en zijn grote broer gecharterd om te komen helpen. Tot laat in de avond duurde het feest.

’s Nachts moest het geld nog geteld, de briefjes en heel veel kleingeld, en de volgende dag leverde Menno de buit af bij de bank. Als beginnende ondernemer had hij nog geen zakelijke rekening.

Die eerste keer, dat eerste grote feest op het pleintje voor de Markies, ik zal het nooit vergeten. Het was één groot leermoment en tegelijk een feest van een feest. Er volgden nog heel wat en misschien wel succesvoller dan die eerste keer. Maar niets kon die eerste keer overtreffen wat spanning, emoties en succes betreft.

Wat had ik deze dag nog graag gedeeld met Johan en daarom deel ik hem hier.

Leave Menno, en Michelle, lokwinske mei dit 20ste jier!